De publieke badinstellingen te Pompeji

Seminar paper from the year 2005 in the subject Archaeology, grade: 15/20, Vrije University Brussel (Vakgroep Kunstwetenschappen en Archeologie), course: Werkcollege methoden van de Archeologie, language: Dutch, abstract: Elke samenleving ontwikkelt in mindere of meerdere mate een wijze waarop hij lichaam (en
geest) kan zuiveren. In de Romeinse samenleving echter krijgt het baden niet enkel een
nutsfunctie toegewezen, maar ontwikkelt het zuiver bevredigen van deze basisbehoefte zich
tot een zeer belangrijk, bijna essentiëel deel van het Romeinse culturele leven. Privéondernemingen
kozen voor de lucratieve investering in openbare badinstellingen, waardoor
een uitgebouwd thermenwezen opbloeide. In de keizertijd maakte menig keizer er een erezaak
van zijn eigen openbare baden te bouwen. Hier kon elke burger voor een kleine bijdrage aan
sport doen, zich daarna warm én koud baden en zich vervolgens laten masseren.
Het publieke karakter van de Romeinse badinstellingen maakte dat de baden naast hun
zuiverende functie ook tot een sociale en culturele ontmoetingsplaats uitgroeiden, waar
dichters uit hun werk kwamen voorlezen, waar gediscussiëerd werd, waar redevoeringen
werden gehouden, waar gezongen en gegeten werd. De Romeinse thermen waren een plaats
waar hygiëne, recreatie en intellectueel leven samengebracht werden. In menige steden
groeiden de thermen uit tot de cultuurcentra bij uitstek waar men vele uren van de dag kon
doorbrengen.
Naast de openbare badinstellingen legden rijke burgers ook luxueuze en goed georganiseerde
private baden aan die geïntegreerd werden in hun eigen woning. Bovendien vind men over
heel Europa resten terug van millitaire badinstellingen, voor het merendeel gebouwd in het
laatste kwart van de 1e eeuw n. Chr., ten dienste van het Romeinse leger, waarin nogmaals de
onmisbaarheid van de badinstellingen tot uitdrukking komt. Het baden had naast een
zuiverende, ook een geneeskundige werking; een d