Ogul (Ütopik, #1) / Ütopik (ePub)

Yazar, "Ütopik" serisinin bu ilk kitabinda siradisi bir tarz ve üslup esliginde, iyi ile kötünün, dogru ile yanlisin savasini anlatiyor. Isimlerden, zamandan ve mekandan bagimsiz, ask ile süslenmis, son derece sürükleyici bir roman sizi bekliyor...

"Öyle seyler oluyordu ki sehirde, meyhanedeki günlerini özler oldu. Iyi ki orada çalismis, kendisini bodruma kapatmis ve insanlarin düstügü bunalimi görmemisti. Her seyin efendisi iktidar hirsi ve para olmustu. Insanlar anlasilmaz bir para hirsina kapilmis, ardindan gidiyorlardi. Dostlar, hatta kardesler para yüzünden kavga ediyor, ömür boyu görüsmemeyi göze alabiliyordu. Asklar alinip satiliyor, gerçekten seven birisini bulmak gittikçe zorlasiyordu. Statü, para ve gösteris insanligi çepeçevre kusatmisti. Kötülükler almis basini gitmisti. Mutluluk unutulmustu. Insanlarda birbirlerine karsi güvensizlik, daha da kötüsü kiskançlik baslamisti. Bunlar hep vardi insanoglunun yasam serüveninde, ancak hiç bu kadar baskin olmamislardi. Hele insanlari yeni yeni tanimaya baslayan birisi için çok kötü deneyimlerdi bunlar. Gerçek dostun bulunamadigi bir dünyada zenginligin ne önemi vardi ki? Insanlar köle olmuslardi. Sürekli çalisma halindeydiler. Karsiliginda ellerinde hiçbir sey yoktu. Bunu fark etmekten bile acizdiler. Özgür köleler kusatmisti etrafi. Tüm hafta çalisiyor, karsiliginda geçimlerini ancak saglayabiliyor, birilerini zengin ediyor, ailelerini ihmal ediyor, çocuklari ile ilgilenemiyor ve buna çaliskanlik, basari adini veriyorlardi. Kendisinin insan olup olmadigini ciddi ciddi düsünmeye baslamisti. Iktidar kavgasi sik sik patlak verir olmus, bu ugurda nice canlar feda edilmisti. Bir yerlerde savas basladigi haberinin alinmadigi gün yoktu. Her gün baska bir yerde, baska bir ulusun çocuklari ölüyordu. Hastaliklar artmisti. Tüm hizmetler aksiyordu. Halkin dini duygulari sömürülüyor, birileri bu yolla sürekli ceplerini dolduruyordu. Gün geçmiyordu ki, yeni suçlar icat edilmesin. Çocuklar bile birer suçlu olmuslardi. Ticaret aksiyordu. Kimsenin kimseye güveni kalmamisti. Ahlaksizliklar imrenilen, yüceltilen, örnek gösterilen davranislar oluyordu. Herkes kendini korumaya çalisiyor, bunun için özel muhafizlar tutuluyordu. Birileri sürekli bir seyler telkin ediyordu zavalli halka. Mesru olmayan hiçbir sey yoktu sanki. Böyle giderse çok degil, birkaç yil, en fazla birkaç yüzyil sonra insanlik felaketini görecekti. Bu kadar cahil birisi bile tüm bu olanlari görebiliyor ve anlamlandirabiliyorsa, okumus insanlarin bildigi daha ne kötülükler olmaliydi. Kendisinden de igreniyordu. Katildi.

Dünya ne kadar küçük, insanlar ne kadar zavalli, Tanri ne kadar anlasilmaz ve hayat ne kadar tuhafti…"

(Kitaptan...)