Roman bez romana (ePub)

Sledeci satiricnu zicu Sterija je 1. aprila 1832. godine zavrsio jos jedno delo ove vrste, prvi deo satiricnog Romana bez romana, koji je izisao u Novom Sadu 1838, dok je drugi deo ostao u rukopisu i stampan posthumno. Roman bez romana je jedini klasicisticki roman srpske knjizevnosti. Novija istrazivanja su pokazala daje Sterijin roman zasnovan na parodistickom ismevanju retorsko-maniristicke knjizevne tehnike koju su primenjivali sam Sterija u svom ranom romansijerskom radu i njegov mladalacki uzor Vidakovic, obojica skolovani na klasicnoj retorici. Sterija je dobro bio upoznat sa teorijskim shvatanjima o tehnici pisanja istorijskog romana i bas ovu tehniku je izvrgao podsmehu u svom humoristickom delu. On parodira topiku koja od antickih preporuka i retorika stalno ucestvuje u graA enju "e;kicenog stila"e; evropske literature. Lutanja junaka Sterijinog romana po sumi sa tajanstvenom palatom u stvari su parodicni odjeci slicnih scena iz Eneide i Odiseje, kao sto u casu kada treba da opise magarca autor upotrebljava terminologiju iz Horacijeve poetike. Sudbinu anticke topike i metaforike i njen kontinuitet u potonjem evropskom romanu. Sterija je takoA e poznavao, sto pokazuju reminiscencije na vec stvorene parodisticke odnose prema antickom nasleA u (Blumauer, Batlerov spev Hjudibras). Junak Sterijinog dela i sam se seca jednog retorskog primera (exemplum) - "e;zitija Tezeja"e;, tako da se stvara parodicni par Roman-Cimpepric prema Ovidijevom paru Tesej-Arijadna, dok u pismu zaljubljene Cimpepric iz Sterijinog romana dolazi do travestiranja desete Ovidijeve heroide.